Lieve Jacqueline,

Ik zeg lief omdat je de afgelopen weken zo dicht bij ons hebt gestaan en je een plekje in mijn hart hebt gekregen.  Nadat mijn Thea is overleden heb ik je inderdaad ’s nachts opgebeld en stond je meteen klaar. ’s Ochtends vroeg zaten we al aan de tafel om de uitvaart te bespreken. Ik zie je nog binnen komen. Op zo’n moment moet je razendsnel invoelen waar je bent binnengestapt. Omdat wij ondanks ons grote verdriet best wel een open en liefdevolle familie zijn, had je al snel door hoe wij in elkaar zaten. Samen met de kinderen, aan wie ik een hoop heb overgelaten, is de bespreking en aanpak vlekkeloos en zeer voorspoedig verlopen. Aanvoelend wie Thea was en wij zijn, hebben we Thea dezelfde dag naar huis gehaald en is dat zeer respectvol en mooi door je verzorgd.

Je dagelijkse bezoek om alles zo goed mogelijk in de gaten te houden en daar waar nodig bij te staan of bij te sturen was heerlijk. Niet alleen in daden maar zeker ook in de gesprekken waarin wij je ook als persoon mochten leren kennen. Inderdaad ben je geen robot. Juist je kleinschaligheid en persoonlijke betrokkenheid, ook al moet je zorgen om niet alles aan je hartje te laten komen, maken je tot in mijn ogen een uniek en geweldig mens. Het omzetten naar een prachtig passend afscheid, inclusief de condoleance in 3 ruime fases, met hapje en drankje, heb je perfect aangevoeld. Alles was zo passend. En niet te vergeten het moment dat Thea uit huis gedragen zou worden en toevallig “who wants to live forever” op mijn playlist voorbij kwam en ik het geluid open draaide, was een magisch moment, waarbij ook jij een brok emotie moest wegwerken.  Ik heb het gevoel dat we het samen hebben gedaan, met jou als houvast en ik wil je dan ook ontzettend bedanken voor de fantastische wijze waarin je ons hebt geholpen. Namens de familie wens ik je nog veel levenslust, liefde en kracht om dit mooie werk nog vele jaren voort te zetten.

Veel liefs, Bert