We zouden je op handen willen dragen, je willen vragen, hoe verwarm je harten in zo’n korte maar ook koude tijd? We zouden je willen zeggen, je uit willen leggen hoe bijzonder het was wat je hebt gedaan. Je hebt ons de weg gewezen op een voor ons totaal onbekend terein, simpelweg door een hand op onze rug te leggen en er ’te zijn’. We danken je met een hart vol licht voor je warme zorg en liefdevolle gezicht. Zo collegiaal en vakbekwaam. Nee, het komt niet zo vaak voor dat we ‘zomaar op een donderdagochtend’ naast een engel staan. Dankbaar !!!